کد مطلب:180043 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:256
فرازهایی از خطبه ی امام سجاد در نزدیک مدینه
امام سجاد علیه السلام و همراهان به سوی مدینه حركت كردند. وقتی كه به نزدیك مدینه رسیدند؛ بشیر بن جذلم از طرف امام سجاد علیه السلام زودتر وارد مدینه شد و ورود اهل بیت و امام سجاد علیه السلام را به مردم خبر داد. همه ی مردم مدینه از زن و مرد، از خانه ها بیرون آمده و به استقبال آنها شتافتند. فریاد گریه و ناله، فضای بیابان را پر كرده بود. آنها در محضر امام سجاد علیه السلام اجتماع كردند. امام روی چهارپایه ای ایستاد و به مردم اشاره كرد كه ساكت شوید. همه ساكت شدند. آنگاه امام سجاد علیه السلام به ایراد خطبه پرداخت و پس از حمد و ثنا،
[ صفحه 54]
چنین فرمود:
«ای مردم! خداوند متعال ما را به مصائب و رنجهای عظیم آزمود، و رخنه ی بزرگ در اسلام پدید آمد. اباعبدالله الحسین علیه السلام كشته شد و زنان و فرزندان او اسیر گشته، و سر مقدس او را بر نیزه ها در شهرها گردش دادند. این مصیبتی است كه هیچ مصیبتی مانند آن نیست...
ای مردم! كدام دل است كه برای مصائب دردناك حسین علیه السلام شكافته و اندوهگین نشود؟! كدام چشم است كه خود را از ریزش اشك برای حسین علیه السلام نگه دارد همه ی موجودات هستی برای او گریستند...
والله لو ان النبی تقدم الیهم فی قتالنا كما تقدم الیهم الوصایة بنا لما ازداد و اعلی ما فعلوا بنا:
«سوگند به خدا اگر پیامبر صلی الله علیه و آله به جای آن وصیتها و سفارشهای احترام به ما، به كشتن ما امر می كرد، دشمنان بیشتر از آن ستمهایی كه با ما نمودند نمی كردند.» انا لله و انا الیه راجعون؛ به راستی مصیبت جانكاه حسین علیه السلام، چقدر دردناك، دلخراش، جگرسوز، تلخ، بنیان كن و ویرانگر است. ما همه ی این مصائب و حوادث غمبار را به حساب خدا می گذاریم كه او عزیز و انتقام گیرنده است.» [1] .
[ صفحه 55]
[ صفحه 54]
چنین فرمود:
«ای مردم! خداوند متعال ما را به مصائب و رنجهای عظیم آزمود، و رخنه ی بزرگ در اسلام پدید آمد. اباعبدالله الحسین علیه السلام كشته شد و زنان و فرزندان او اسیر گشته، و سر مقدس او را بر نیزه ها در شهرها گردش دادند. این مصیبتی است كه هیچ مصیبتی مانند آن نیست...
ای مردم! كدام دل است كه برای مصائب دردناك حسین علیه السلام شكافته و اندوهگین نشود؟! كدام چشم است كه خود را از ریزش اشك برای حسین علیه السلام نگه دارد همه ی موجودات هستی برای او گریستند...
والله لو ان النبی تقدم الیهم فی قتالنا كما تقدم الیهم الوصایة بنا لما ازداد و اعلی ما فعلوا بنا:
«سوگند به خدا اگر پیامبر صلی الله علیه و آله به جای آن وصیتها و سفارشهای احترام به ما، به كشتن ما امر می كرد، دشمنان بیشتر از آن ستمهایی كه با ما نمودند نمی كردند.» انا لله و انا الیه راجعون؛ به راستی مصیبت جانكاه حسین علیه السلام، چقدر دردناك، دلخراش، جگرسوز، تلخ، بنیان كن و ویرانگر است. ما همه ی این مصائب و حوادث غمبار را به حساب خدا می گذاریم كه او عزیز و انتقام گیرنده است.» [1] .
[ صفحه 55]
[1] لهوف، ص 201 - 202 - بحار، ج 45، ص 148 - نفس المهموم، ص 273.